Het bovenstaande beschrijft het overgangsrecht dat wordt toegepast op uitkeringsrechten die zijn ontstaan vóór de uittreding van het Verenigd Koninkrijk uit de EU. Omdat, zoals gezegd, Verordening (EG) nr. 883/2004 geen overgangsrecht kent, worden nieuwe aanvragen beoordeeld naar nationaal recht. Echter, een dergelijke abrupte overgang zou in sommige situaties onrecht doen aan de gerechtvaardigde verwachtingen van personen die voor de datum van terugtrekking gebruik hebben gemaakt van hun recht op het vrije verkeer. Ook zou strijd kunnen ontstaan met de jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie, met name met zijn arresten van 12 oktober 1978 (Tayeb Belbouab/Bundesknapschaft, zaak 10/78, ECLI:EU:C:1978:181) en van 3 april 2008 (K.D. Chuck/Raad van Bestuur SVB, zaak C-331/06, CELEX 62006CA0331).
In het arrest Belbouab oordeelde het Hof dat eerbiediging van het beginsel der rechtszekerheid onder meer verlangt «dat elke feitelijke situatie behoudens uitdrukkelijke bepaling van het tegendeel als regel wordt beoordeeld volgens de op het desbetreffende tijdstip geldende bepalingen». Dit had tot gevolg dat een voormalige EU-onderdaan nog steeds een beroep kon doen op de samentelregel van de rechtsvoorganger van Verordening (EG) nr. 883/2004, wat betreft de verzekeringstijdvakken die hij als EU-onderdaan had opgebouwd. Bovendien volgt uit het arrest in de zaak Chuck dat personen die niet langer op het grondgebied van een van de lidstaten wonen niet als zodanig zijn uitgesloten van de toepassing van coördinatieprincipes van Verordening (EG) nr. 883/2004. Deze twee arresten, in onderlinge samenhang gelezen, zouden betekenen dat (VK-)burgers na de datum van terugtrekking in het Verenigd Koninkrijk nog steeds een – beperkt – beroep kunnen doen op enkele coördinatieprincipes van Verordening (EG) nr. 883/2004.
Gezien het bovenstaande wordt ook voor nieuwe aanvragen een – beperkt – overgangsrecht tot stand gebracht om discoördinatie te voorkomen van tot de datum van terugtrekking opgebouwde verzekeringstijdvakken:
Bij de beoordeling van de duur van het recht op een werkloosheidsuitkering of een WIA-uitkering in de situatie waarbij de werkloosheid of de arbeidsongeschiktheid is ingetreden na de uittreding van het Verenigd Koninkrijk, worden de tijdvakken van verzekering meegenomen die voor het uittreden in het Verenigd Koninkrijk zijn vervuld. In wezen wordt het samentelprincipe van artikel 6 (en artikel 61 voor de werkloosheidsuitkeringen) van Verordening (EG) nr. 883/2004 hierdoor gehandhaafd voor tijdvakken die zijn vervuld voor de datum van terugtrekking.
