Naast de onderlinge overlegprocedure die in dit besluit wordt beschreven, bevatten vrijwel alle Nederlandse belastingverdragen een bepaling die vergelijkbaar is met artikel 25, derde lid, van het OESO-modelverdrag. Op grond van deze bepaling kunnen bevoegde autoriteiten met elkaar in overleg treden om onduidelijkheden, problemen en andere situaties die betrekking hebben op de interpretatie of toepassing van de belastingverdragen op te lossen. Ook kunnen zij elkaar raadplegen over situaties van dubbele belastingheffing die niet worden bestreken door de bepalingen van het belastingverdrag. Het verschil met de onderlinge overlegprocedure waar dit besluit over gaat, is dat het in dergelijke gevallen niet hoeft te gaan om een individuele casus en dat het initiatief voor een dergelijk overleg bij de bevoegde autoriteiten ligt. De regels die voor de gewone onderlinge overlegprocedure gelden zijn niet van toepassing. Voorbeelden waarin door de Nederlandse bevoegde autoriteit met een andere bevoegde autoriteit overeenstemming is gevonden over meer generieke problemen zijn:
- −Overeenkomst tussen de bevoegde autoriteiten van België en Nederland met betrekking tot de toepassing van artikel 18 van het Verdrag, waarin de bevoegde autoriteiten van Nederland en België overeenstemming hebben bereikt over de toepassing van artikel 18 van het Verdrag over uit Nederland afkomstige aanvullende pensioenen van inwoners van België. (Noot 3: Stcrt. 2018, 17744.)
- −Overeenkomst tussen de bevoegde autoriteiten van Zwitserland en Nederland inzake de fiscale behandeling van de Nederlandse fiscale beleggingsinstelling en de Zwitserse Fonds Commun de Placement en de Société d’Investissement a Capital Variable. (Noot 4: Stcrt. 2018, 20619.)
Voor de in dit onderdeel omschreven bijzondere overlegprocedures is de directie VDI de bevoegde autoriteit, behoudens voor zover het gaat om een verzoek om een BAPA of MAPA.
