Een Nederlandse vennootschap heeft een Zwitserse deelneming. De deelneming keert een dividend uit aan haar Nederlandse moeder. Op het dividend wordt Zwitserse dividendbelasting ingehouden naar een tarief van 25%. Op grond van de bepalingen uit het belastingverdrag tussen Nederland en Zwitserland van 12 november 1951 kan de Nederlandse vennootschap om terugbetaling van het gehele bedrag van de ingehouden dividendbelasting vragen. Met deze teruggaafprocedure is echter enige tijd gemoeid wat bij de Nederlandse vennootschap tot renteverlies leidt. Met het oog daarop spreekt de Nederlandse vennootschap met de Zwitserse fiscus af dat Zwitserland de teruggaafprocedure zal versnellen zodanig dat minimaal renteverlies optreedt. De Nederlandse vennootschap zal op haar beurt niet het volledige bedrag van de ingehouden dividendbelasting terugvragen maar ongeveer 2% minder. Omdat het uitgekeerde dividend onder de deelnemingsvrijstelling valt is over het dividend geen vennootschapsbelasting verschuldigd. De Nederlandse vennootschap brengt de Zwitserse dividendbelasting die niet is teruggevraagd als kosten ten laste van haar winst. De Nederlandse vennootschap stelt dat deze kosten zijn gemaakt om de vordering die zij op de Zwitserse fiscus had (versneld) te incasseren. De vordering onderscheidt zich in niets van een willekeurige vordering op een andere debiteur en kosten gemaakt in verband met de incasso zijn derhalve aftrekbaar volgens de Nederlandse vennootschap. Overigens staat art. 13 lid 1 Wet op de vennootschapsbelasting 1969 (tekst van vóór 1 januari 2004) niet in de weg aan aftrek van de kosten die zijn gemaakt om de in Zwitserland ingehouden dividendbelasting naar Nederland te halen. Het in Nederland behaalde rendement op het bedrag van de dividendbelasting (dat niet zou zijn gemaakt als de vordering niet versneld zou zijn geïncasseerd) is immers dienstbaar aan het behalen van in Nederland belastbare winst.
Kan de Nederlandse vennootschap dit bedrag van haar Nederlandse winst aftrekken?
